برآی ای صبح مشتاقان ، اگر هنگام روز آمد    که بگرفت این شبِ یلدا ملال از ماه و پروینم

  رنگ سفيد، جايگزين طبيعت زرد و نارنجي مي شود، صدای زمستان می آید که در هیاهوی مردمان شهر گم شده است. امشب درازترين شب سال است و برای ما ایرانی ها شبی  سرشار از خاطره  از گذشتگان .

مهرپرستان چون شب يلدا را شب تولد ايزد مهر «ميترا» مي‎‎پنداشتند  اين شب را جشن مي‎گرفتند. آنها گاه شب يلدا را تا دميدن پرتو پگاه در دامنهٔ کوه‌هاي البرز  به انتظار باز زاييده‌شدن خورشيد مي‌نشستند و برخي در مهرایه  ها (نيايشگاه‌هاي پيروان آيين مهر) به نيايش مشغول مي‌شدند تا پيروزي مهر و شکست اهريمن را از خداوند طلب کنند و شب هنگام دعايي  که دعاي شکرانه نعمت بوده‌استمی خواندند.

در   یونان قديم نيز , اولين روز زمستان روز بزرگداشت خداوند خورشيد بوده‌است و آن را خورشيد شکست‌ ناپذير، ناتاليس انويکتوس، مي‌ناميدند(که از ريشهٔ کلمهٔ ناتال که در بالا اشاره شد برگرفته شده‌است و معني اش , ميلاد و تولد است). ريشه‌هاي يلدا در جشن ديگر مرسوم در يونان نيز باقي مانده‌است از مهم‌ترين اين جشن‌هاي مي‌توان به جشن ساتورن اشاره کرد.   

  امیدروارم در این شب يلدا، دلهاي خود رااز زردي و كدورت پاك و سفيد کنیم و از این چرخ گردون بیاموزیم که طولانی ترین شب نیز به خورشید پایان می یابد.

اینم شب یلدای فقرا: